Çankırıspor nihayet Amatör kümeye düştü. Düşmesine bir şey diyemem, neticede spor müsabakası, ne demişler, hak eden kazansın şampiyon olsun, hak edilmezse kümü düşülsün. Bunların hepsine eyvallah, ama göz göre göre, ihanet ede ede düşürülmesini de asla kabul edemem, en azından bunlardan şikayetçi olmasam edemem.
Bilmiyorum kaç yıl oldu, Şehrimizde Çankırısporun maçları anons edilip duyurulmayalı, hatırlatılmayalı, yok sayılmayalı. Amatör maçlar dahi sayısız kere anons edilirken Çankırısporun maçları saklandı hep halktan. Peki neden? Cevap gayet basit, kin ve cehalet, sen, ben davası başka bir şey değil.
Oysa bu kulüp Çankırı için o kadar çok önemli ki, anlamak için allame olmaya gerek yok. Sayalım kısaca hemen aklımıza ilk gelenleri. Bu takım hem tribünlerde hem kahvehanelerde, çarşıda pazarda evlerde en önemlisi gurbette Hemşerilerimizin birlik ve beraberliğini sağlamış, memleket özlemini gidermiş, memlekete karşı sorumluluğu hep diri tutmuştur. Daha neler neler, ama kısaca bunlar bile kulübümüzün önemini anlamaya yeterde artar bile. Tabi anlayana, basireti bağlananlara değil.
Kulübün tarihine şöyle bir göz atıyorum, neydi o birer birer devirdiğimiz devler, tek saha oynayıp zaferle çıktığımız maçlar, takımımızın karşısında tel tel dökülüp sonraki yıllar Süper ligde top koşturan takımlar. Aliler, Sadettinler, Koçular, Osiler, Adnanlar, Kel İsmailler. Aslında ellerinden tutulsa milli takımda destan yazacak futbolcular. İnsan geçmişi hatırladıkça hem üzülüyor, hem sitem ediyor gafillere.
Çoktandır merak ederim, bu takımın hocası olacak adam kimdir, neyin nesidir kimin fesidir, diye. İsmini bile burada anmak istemediğim hoca olacak kişi sayamadım kaç defa istifa etti, kaç defa geri döndü. Kapıdan çıktı pencereden girdi, pencereden çıktı bacadan girdi. Türkiye de böyle hoca var mı? Kulüp var mı? Allah aşkına, nerde kaldı spor ahlakı. Bu adam kimdir hocamıdır yoksa başka bir şey midir anlamadım gitti.
Kulübümüzün bu hallere düşmesinde kötü yönetim önemli rol oynamıştır. Geçtiğimiz yıl, yani 2. Ligden 3.Lige düştüğümüz sezon, içerde yapacağımız bir maça lisans işlemleri yetiştirilemediği için çıkılamamış ve takımımız hükmen mağlup sayılmıştı. Rakip takımın hocası dahi düştüğümüz duruma üzülmüş ve bunu açıklamıştı. O sezon kıl payı küme düştüğümüz göz önüne alındığında ihmalin boyutu daha iyi anlaşılır. Aslında tehlike çanları o zaman çalmaya başlamıştı, ama önlemler bir türlü alınamadı.
Kulüp yöneticileri, Şehrin siyasileri, eşrafı ve bürokrasisi ile ilişkileri sıcak tutmalı, gereksiz tartışmalardan uzak durmalıdır. Aynı duyarlılığı şehrin siyasileri, eşrafı ve bürokrasisi de göstermelidir. Her iki tarafta bu kulübün gerçek sahibinin Çankırı ve Çankırılılar olduğunu iyi bilmelidir. Tabi bu fotoğrafı yakalamak için, çap, vizyon ve nefis hakimiyeti gerekir. Bunlar var mı bizimkilerde, diye sormuyorum bile.
En çok üzüldüğüm ise Siyaset büyüklerinin ve İl büyüklerinin bu rezaletlere seyirci kalmaları, adeta çöküşü Yeşilçamın aşk filmlerini seyreder gibi seyretmeleriydi. Sonunda istenen oldu galiba, aşkta bitti filmde bitti. Çankırıspor sezonu dahi tamamlayamadan Ligden çekildi ve Amatör kümeye düştü. Bir Spor Kulübü için bundan daha hazin son olamaz.
Ey! Bu kulüpten geçinenler, yağlananlar göbek bağlatanlar, cahil kindarlar, Kulübü özeline alet edenler, elinize kına yakın, artık Çankırıspor tarih oldu.