Çerkeş için o müjdeli haberi köşesinden duyurdu!

Kaya, “Şehrin tam ortasında, Belediye binasının karşısında, zamanın acımasız tahribatına ümitsizce karşı koymaya çalışan, Işıklar Konağı için bu gün tarihi bir adım atıldı.” dedi. Çerkeş Belediyesi tarafından alınan Işıklar Konağı restore edilerek Çerkeş’in kültür mirasına kazandırılmış olacak.

Kaya’nın kaleme aldığı işte o yazı:

Şehrin tam ortasında, Belediye binasının karşısında, zamanın acımasız tahribatına ümitsizce karşı koymaya çalışan, IŞIKLAR KONAĞI için bu gün tarihi bir adım atıldı.

Uzun uğraşlar sonunda sabırla çalışarak, özel mülkiyet olan konak nihayet Belediyemiz tarafından satın alındı. Kimse yanlış anlamasın; görüşüyoruz, alacağız, alıyoruz gibi hikayeler anlatmıyorum, an itibarı ile tapusu Çerkeş Belediyesine resmen geçti. Gözlerimizin önünde yavaş- yavaş eriyip giden bu önemli kültür mirasımız Çerkeş’imizin ortak malı oldu.

Dışından hep hayranlıkla seyrettiğim Türk, Osmanlı mimarisinin bu özgün eserinin içine girmek 5-6 sene önce nasip oldu. Konak hakkında kulaktan dolma bilgilerim vardı, bu evden bir milletvekili çıkmış, istiklal mahkemeleri karargah olarak kullanmış, burada çok önemli kararlar alınmıştı. Yani başlı başına bir Çerkeş tarihi…

Anahtarının rahmetli Mehmet Akabalı ağabeyimizde olduğunu öğrenmiştim. Kendisinden rica ettik bizi kırmadı. İki-Üç arkadaşla birlikte içini uzun uzun gezdik inceledik. Gezdikçe hem hayranlığım, hem üzüntüm, hem de şaşkınlığım gittikçe artmıştı; nasıl olurda böyle güzel bir esere bu kadar kayıtsız kalınabilirdi. Bir çok yerden tavanı akmış, o güzelim tavandaki ceviz oymalar tahrip olmuştu, merdivenlerin bazıları bakımsızlıktan çökmüştü, yine de hala ayakta idi, hala kurtarılabilirdi. Özellikle üçüncü kattaki baş oda aklımdan hiç çıkmadı; yüksek oymalı tavanlar, zarif, altın oranlı pencereler, göz gereler, ocaklar, gusül haneler, ahşap oymacılığının en güzel örnekleri nasılda bir birini tamamlıyordu. Sadeliğin zarafetini her yerde görmek mümkündü.

Bu incelemelerde hiç unutamadığım bir anı da girdiğimiz bir odadaki konsol olmuştu. Konsolun çekmecelerinden birini çektiğimde, bir tomar siyah beyaz resim gördüm. 1940’ların moda dergilerinden fırlamış gibi güzel giyinmiş hanımefendi ve beyefendiler zamanın tanığı gibiydiler. Her şey Çerkeş’in muhteşem geçmişini hatırlatıyordu. Ne var ki torunları ecdadının resimlerini bile saklayacak bir vefayı göstermemişlerdi. Boş odalarda ki resimler bana sanki konağın sessiz bekçileri gibi geldi.

Şimdi heyecanla bu binayı gezmek için sabırsızlıkla yarını bekliyorum. Bakalım kurtarılacak ne kalmış…

 ‘’ Taşı delen damlanın gücü değil devamlılığıdır’’ diye bir söz vardır.  Ben biliyorum ki sekiz aydır sabırla iğneyle kuyu kazar gibi çalışarak bu eseri bize kazandıran sayın Belediye başkanımız en kısa zamanda bu binanın restorasyonuna ve iyileştirmesine başlayacaktır.

Onun gücü sabrından azminden ve devamlılığından gelmektedir.

Hayal edin; karanlık bir gecede küskünlüklerinden kurtulmuş IŞIKLAR KONAĞI bütün pençelerlerinden ışıklar saçarak bizlere yeniden merhaba diyecek ve Çerkeş’in kültür hayatına hizmet etmeye devam edecektir.

Çerkeş’e bu eseri kazandıran başkanımıza sonsuz teşekkürler…..